رده:ریشه شناسی واژگان قرآن
«فرهنگنامه ریشهشناختی واژگان قرآن»[۱]، یک فرهنگ واژگانی است که در آن، ریشههای ثلاثی بهکاررفته در قرآن کریم، بر حسب ترتیب الفبا فهرست شده و هر ریشه، با استفاده از روش «ریشهشناسی»[۲] مورد مطالعه قرار گرفته است. ریشهشناسی، روشی است که در زبانشناسی تاریخی، برای رصد تحولات یک واژه در هر دو جنبه لفظ و معنا، مورد استفاده قرار میگیرد.
حقیقت آن است که یک ریشه در گذر زمان، معانی متعددی را بهخود میگیرد و دچار چندمعنایی یا ابهام میشود. با استفاده از روش ریشهشناسی، میتوان از تحولات و آسیبهای مذکور عبور کرده و «معنای اولیه» یک ریشه را که بازگشت معانی متعدد به آن است، به دست آورد، و معنای جامع و بنیادین ریشه را بر اساس آن تعیین کرد. در حقیقت، ریشهشناسی میتواند ما را از تشتت و ابهام رهانیده و به سرچشمه معنا رهنمون شود. این مهم برای فهم معنا در ریشه ها و واژگان قرآنی نیز بسیار راهگشا است. در این زمینه بیشتر بخوانید
صفحهها در ردهٔ «ریشه شناسی واژگان قرآن»
۱۰۸ صفحۀ زیر در این رده هستند؛ این رده در کل ۱۰۸ صفحه دارد.
ا
- ابب (ریشه)
- ابد (ریشه)
- ابراهیم (ریشه)
- ابل (ریشه)
- ابو (ریشه)
- ابی (ریشه)
- اتی (ریشه)
- اثر (ریشه)
- اثل (ریشه)
- اثم (ریشه)
- احد (ریشه)
- اخذ (ریشه)
- اخو (ریشه)
- اذن (ریشه)
- ارض (ریشه)
- ازز (ریشه)
- اسر (ریشه)
- اسس (ریشه)
- اصر (ریشه)
- اصل (ریشه)
- افل (ریشه)
- الف (الفت)
- الف (هزار)
- الم (ریشه)
- اله (ریشه)
- الیاس (ریشه)
- امر (ریشه)
- امس (ریشه)
- امل (ریشه)
- امم (اُمّۀ)
- امم (مادر)
- امن (ریشه)
- امو (أمَۀ)
- انث (ریشه)
- انس (ریشه)
- انف (بینی)
- اهل (ریشه)
- اکل (ریشه)
- ایوب (ریشه)
ب
- بئر (ریشه)
- بئس (ریشه)
- بابل (ریشه)
- بتر (ریشه)
- بتل (ریشه)
- بتک (ریشه)
- بحر (ریشه)
- بدأ (ریشه)
- بدل (ریشه)
- برء (آفریدن)
- برء (پاکی)
- برح (ریشه)
- برز (ریشه)
- برق (ریشه)
- برم (ریشه)
- برک (ریشه)
- بسر (ریشه)
- بسط (ریشه)
- بشر (انسان)
- بشر (بشارت)
- بصر (ریشه)
- بصل (ریشه)
- بضع (ریشه)
- بطش (ریشه)
- بطل (ریشه)
- بطن (ریشه)
- بعد (ریشه)
- بعر (ریشه)
- بعل (ریشه)
- بغی (ریشه)