جوو (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «جوو» (ǦWW)؛ هوا. این ریشه تنها 1 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

جوّ: هوا. (مفردات) أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي‏ جَوِّ السَّماءِ (نحل: 79). آيا نگاه نكرده‏اند بپرندگان كه در فضاى آسمان مسخّرند (قاموس قرآن، ج2، ص90).

ساخت‌های صرفی در قرآن

جَوّ (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن جَوّ جَوّ جَوّ جوّ: هوا- أَ لَمْ يَرَوْا إِلَى الطَّيْرِ مُسَخَّراتٍ فِي‏ جَوِّ السَّماءِ نحل: 79 قاموس قرآن، ج‏2، ص: 90
آفروآسیایی *gaʔ- جء rise بالا آمدن
سامی *gVʔVy- جءی 'rise' 1, 'be high' 2 "بالا" 1، "بالا بودن" 2
عبری gʔy 1 جءی
آرامی gǝʔa 2 جءَ

منابع

جوو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2