افل (ریشه)
ریشه «افل» (ˀFL)؛ ناپدید شدن، غروب کردن (خورشید). این ریشه، 4 بار در قرآن کریم کاربرد یافته است.
معنای لغوی
أُفُول: غروب كردن؛ «فَلَمَّا أَفَلَ قالَ لا أُحِبُّ الْآفِلِينَ» (انعام: 76): پس چون غائب شد (غروب كرد)، گفت: غائب شوندهها را دوست ندارم (قاموس قرآن، ج1، ص92)
ساختهای صرفی در قرآن
أفَلَ (فعل مجرد): 3 بار
آفِل (اسم فاعل): 1 بار
برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: افل (واژگان)
ریشهشناسی
زبان | واژه | آوانگاری | معنا | توضیحات | ارجاع | ||
فارسی | بینالمللی | فارسی | انگلیسی | ||||
آفروآسیایی باستان | pal | پَل | افتادن، سقوط | fall | بن ثنایی | Orel, 416 (no.436) | |
سامی باستان | npl | نپل | افتادن | fall | پیشوند ن- | ||
عبری | אפל | اپل | ˀPL | ناپدید شدن، روانه شدن، غروب (خورشید) | disappear, depart, set (of the sun) | Gesenius, 66 | |
אֹפֶל | اُپِل | ˀopel | تاریکی، تیرگی | darkness, gloom | |||
آرامی | אָפַל | آپَل | تاریک کردن، مخفی کردن، مبهم کردن | to make dark, obscure | Jastrow, 105 | ||
אָפֵל | آپِل | تاریک | dark | ||||
اکدی/آشوری | apālu(m) | اَپالو(م) | دیر بودن، بسیار دیر شدن | to be (too) late | ؟ | Black, 19 | |
عربی | أفَلَ | غایب و ناپدید شدن | مشکور، ج1، ص28
Zammit, 75 |