اصیل (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «اصیل» (ˀaṣīl)؛ عصرگاهان. این ریشه 7 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

اَصِيل‏: وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) «وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» (احزاب: 42). او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. جمع آن در قرآن فقط آصال استعمال شده‏ «يُسَبِّحُ لَهُ فِيها بِالْغُدُوِّ وَ الْآصالِ‏ رِجالٌ» (نور: 36) براى خدا در آن خانه‏ها بامدادان و پسينان مردانى تسبيح گويند «أَصِيلٌ» چهار بار و «آصَالٌ» سه بار در قرآن آمده است (قاموس قرآن، ج1، ص88).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أصیل (اسم): 7 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن أصیل أصیل أصیل أَصِيل‏: وقت ما بعد عصر تا مغرب (اقرب الموارد) «وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ أَصِيلًا» احزاب: 42 او را بامداد و آخر روز تسبيح گوئيد. قاموس قرآن، ج‏1، ص: 88
آفروآسیایی *ʔVc̣al- ءصل rope; attach طناب؛ بستن و ضمیمه کردن
سامی *ʔ/wVṣVl- ءصل/

وصل

'join' 1, 'attach' 2 'پیوستن' 1، 'پیوست' 2
عبری ʔṣl 2 ءصل
عربی wṣl 1 وصل


منابع

اصیل (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2