حرق (ریشه)

ریشه «حرق» (ḤRQ)؛ سوزاندن. این ریشه جمعا 9 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

حرق: سوزاندن. ثلاثى آن مثل باب افعال و تفعيل متعدّى است (اقرب). «فَأَصابَها إِعْصارٌ فِيهِ نارٌ فَاحْتَرَقَتْ‏» (بقره: 266)، به آن فشردگى كه در آن آتش بود رسيد، پس بسوخت‏.

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَرَّقَ (فعل با تفعیل): 3 بار

اِحتَرَقَ (فعل با افتعال): 1 بار

حَریق (صفت فعیل): 5 بار

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان							Orel,
سامی باستان
عبری	חָרַק	حارَق	ḥāraq	به هم ساییدن، دندان قروچه	gnash or grind the teeth	فقط در شعر	Gesenius, 359
	ḥārak	حارَک		کباب کردن	To roast	احتمال ارتباط با ریشه «حرک»: برانگیختن، حرکت دادن	Zammit, 139
اوگاریتی	ḥrk	حرک		سوزاندن، کباب کردن	to burn, grill		DelOlmo, 368
آرامی	חָרַךְ	حارَک		کباب کردن، سرخ کردن	To roast, parch		Jastrow, 503
	חֲרַךְ	حرَک		سوخته شدن، سیاه شدن	To be burnt, blackened
سریانی	ܚܪܟ	حرک		سوزاندن، سوختگی سطحی، بو دادن	To burn, scorch, singe		PayneSmith, 157
مندایی	HRK 1			سوزاندن، سوختگی سطحی، بو دادن	To burn, singe, char, scorch		Macuch, 153
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی							Beeston,
عربی	حرق			به هم مالیدن دو چیز سوزاندن			مشکور، 175 Zammit, 138-139

منابع

حرق (واژگان)

منابع ریشه شناسی