اسرائیل (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «اسرائیل» (ˀisrāˀīl)؛ لغتاً: بنده خدا، لقب حضرت یعقوب (ع)؛ این نام 43 بار در قرآن آمده است که 41 بار آن در ترکیب «بنی اسرائیل» است.

معنای لغوی

إِسرائيل: اين كلمه بنقلى اسم دوّم حضرت يعقوب و بنقلى لقب آنحضرت است. معناى آن بنده خدا و برگزيده خداست، «ايل» خدا «اسرى» بنده (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 81). اين كلمه 43 بار در قرآن مجيد آمده است، 41 بار بلفظ «بنى اسرائيل». مراد از بنى اسرائيل، فرزندان دوازده گانه حضرت يعقوب و اولاد آنهاست كه بقوم يهود معروف ‏اند.

ساخت‌های صرفی در قرآن

إِسرائیل (اسم): 43 بار

ریشه‌شناسی

اسرائیل = اسر (اسیر، بنده) + إل (اله، خدا)

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن إِسرائیل إِسرائیل إِسرائیل إِسرائيل: اين كلمه بنقلى اسم دوّم حضرت يعقوب و بنقلى لقب آنحضرت است قاموس قرآن، ج‏1، ص: 81
آفروآسیایی *ʔacir- ءسر bind, tie بستن، گره زدن
سامی *ʔVsir- ءسر 'bind, join' 1, 'hobble' 2 "پیوند، پیوستن" 1، "زنجیر کردن" 2
اکدی esēru 1 ِسِرُ
اگاریتی ʔsr 1 ءسر
عبری ʔsr 1 ءسر
آرامی ʔsr ءسر
مهری wesōr وِسُر
جبالی ʔesɔr 2 ءِسُر
حرصوصی wesōr وِسُر

منابع

منابع ریشه شناسی 2

اسر (ریشه)