اذی (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «اذی» (ˀD̠Y)؛ ناخوشایند، اذیت. این ریشه جمعا 24 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

أَذى‏: نا خوش آيند. نا پسند «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏» (بقره 264). صدقات خود را با منت گذاردن و كار نا پسند باطل نكنيد. گوئيم: فلانى مرا اذيت كرد يعنى در باره من كار نا پسندى انجام داد (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 58).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آذَیَ (باب افعال): 15 بار

أذَی (اسم): 9 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن آذَیَ آذَیَ آذَیَ أَذى‏: نا خوش آيند قاموس قرآن، ج‏1، ص: 58
آفروآسیایی *ʔaǯ- (?) ءذ be sad, angry غمگین بودن، عصبانی بودن
سامی *ʔad̠ay- ءذی 'be sad' غمگین بودن'
عربی ʔd̠y ءذی َ a,1,14

منابع

اذی (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2