اصل (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «اصل» (ˀṢL)؛ اصل، ریشه، پایه. جمع آن «أصول» است. این واژه تنها 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

أَصْل: ريشه. پايه. «كَلِمَةً طَيِّبَةً كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ» (ابراهيم: )24، كلمه پاك همچون درخت پاكى است كه ريشه آن ثابت و شاخه‏اش در هواست. جمع آن اصول است: «أَوْ تَرَكْتُمُوها قائِمَةً عَلى‏ أُصُولِها» (حشر: 5) (قاموس قرآن، 1، ص88).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أصل (جمع: أصول): 3 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: اصل (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان c̣al صل طناب، بستن rope, tie Orel, 101 (no. 422)
سامی باستان ṣVl صل پیوستن، الحاق join, attach
عبری אצל اصل ˀṢL پیوستن، متصل شدن to join رابطه با «وصل» عربی Gesenius, 69
אָצִיל آصیل ˀāṣīl گوشه، کنار، عمده side, corner, chief
אֵצֶל اِصِل ˀeṣel پیوند، مجاورت conjunction, proximity عربی: وِصلَ
اوگاریتی ˀṣl اصل ملاقات کردن، جمع شدن to meet, be gathered DelOlmo, 115
آرامی אֵצֶל اِصِل ˀeṣel در مجاورتِ، نزدیک به ... by the side of, near with Jastrow, 111
فنیقی ˀṢL اصل کنار، مجاور beside, adjacent to Krahmalkov, 69
عربی اصل ریشه مشکور، ج1، ص24

Zammit, 74

منابع

اصل (واژگان)

منابع ریشه شناسی