جنت (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «جَنَّت» (Ǧanna-t)؛ باغ، بهشت. این ریشه در معنای باغ، 147 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

جنّت: باغ. بهشت. كَمَثَلِ‏ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ ... (بقره:265). همچون باغيكه در بلندى است و باران تند و درشت دانه بآن رسيده. جمع آن جنّات است‏ (قاموس قرآن، ج2، ص74).

ساخت‌های صرفی در قرآن

جَنَّة (اسم): 147 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای لاتین معنای فارسی توضیح منبع
قرآن جَنَّة جَنَّة جَنَّة جنّت: باغ قاموس قرآن، ج‏2، ص: 74
آفروآسیایی *g(w)a/in(y/H)- جن area, plot of land producing edible plants مساحت، قطعه زمین تولید گیاهان خوراکی
سامی *ga/inn- جنن garden باغ
اگاریتی gn جن 'jardin, huerto' باغ، باغ میوه (DLU, 148)
عبری gan , gannā, *ginnā جَن

جَننَ\ جِننَ

'garden' "باغ" (HAL, 198)

(Ibid. 199)

آرامی gn جن (Cohen et al. 1970-, 147)
آرامی یهودی gīnnǝtā, gīnā جِننتَ\ جِنَ (Ja., 240) id.
سریانی gannǝtā جَننتَ 'hortus' باغ (Brock., 122)
مندایی ginta جِنتَ 'garden' باغ (DM, 91)
عربی جنوبی Sab. gnt   جنت 'garden, orchard' باغ (SD, 50)
عربی ǯannat- جَنَّت- 'jardin', Alg. dial. ǯannat 'campagne' باغ (BK 1, 333; considered a loan from Arm., see LGz., 199)

(BK 1, 333)

منابع

جنن (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2