احد (ریشه)

ریشه «احد» (ˀḤD)؛ یک، یکتا. این ریشه با دو صورت «أحَد» و «إحدی»، جمعا 85 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

اين كلمه داراى دو استعمال می‌باشد. يکی اسم «احد» به‌معنى يكى و يك‌نفر است‏. استعمال دوم آن است كه وصف باشد، به‌معنی يكتا و بی ‏همتا که در اين استعمال، فقط به ذات بارى تعالى اطلاق مي‌شود (قاموس قرآن، ج1، ص34)

ساخت‌های صرفی در قرآن

أحَد (اسم شمار): 74 بار

إحدَی (اسم): 11 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: احد (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان
سامی باستان
عبری	אֶחָד	اِحاد	ˀeḥād	یک	one		Gesenius, 25
اوگاریتی	aḥd	احد		یک، فقط یکی، یک نفر	one, only one, oneself		DelOlmo, 32
آرامی	חַד	حَد	ḥad	یک، مفرد، خاص	one, singular, particular	رابطه با حد (تیز)؟	Jastrow, 425
سریانی	ܚܕ ܐܚܕ	حد	ḥad	یک، هر، کسی، هر کس	one, each, someone, anyone		PayneSmith, 126
فنیقی، پونیک	ˀḤD	احد		یک؛ هر کدام، هر کدام یک	one; each, each one		Krahmalkov, 43
نبطی، پالمیری	ˀḥd	احد		یک	one		Hoftijzer, 32-34
اکدی/آشوری	(w)ēdu ah̬adu	وِدو		مفرد، منحصر، تنها	single, sole, alone		Black, 438
حبشی	ˀaḥadu	احَدو		یک، مشخص، همان، فقط یکی	one, a certain, same, only one		Leslau, 12
سبائی	ˀḤD	احد		یک، یکی	one		Beeston, 4
عربی	احد						مشکور، ج1، ص8 Zammit, 69-70

منابع

احد (واژگان)

منابع ریشه شناسی