حدب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «حدب» (ḤDB)؛ تپه، منحنی. این ریشه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

حَدَب: تپّه و محل مرتفع. در صحاح گويد الحدب ما ارتفع من الارض‏ حَتَّى إِذا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ هُمْ مِنْ كُلِ‏ حَدَبٍ‏ يَنْسِلُونَ‏ (انبياء: 96). تا چون يأجوج و مأجوج گشوده شوند و آنها از هر ارتفاعى شتابان آيند (قاموس قرآن، ج2، ص111).

ساخت‌های صرفی در قرآن

حَدَب (اسم): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن حَدَب حَدَب حَدَب حَدَب: تپّه و محل مرتفع قاموس قرآن، ج‏2، ص: 111
آفروآسیایی *ḥidab- حدب bend خم شدن
سامی *ḥadab- حدب 'be curved' "منحنی بودن"
عربی ḥdb حدب

منابع

حدب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2