بنو (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «بنو» (BNW)؛ ابن، پسر. این واژه 164 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ابن: پسر. اصل آن بنو است‏

ساخت‌های صرفی در قرآن

اِبن (اسم): 164 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن اِبن اِبن اِبن ابن: پسر قاموس قرآن، ج‏1، ص: 233
آفروآسیایی *bin- بن son, brother پسر، برادر
سامی *bin- بن 'son' 'فرزند پسر'
اکدی bīnu OAkk., OA, SB بِنُ (CAD B, 242-3; AHw, 127)
اموری bi/unum (DUL, 224)
اگاریتی bn (DUL, 224-5)
کنعانی Moab bn, Amm bn, Edom بن (HJ, 170)

)

فنیقی bn, bn, Pun bn بن (T, 47)

(HJ, 168)

عبری bēn, bn, pB. bēn بِن (KB deutsch, 131)

(HJ, 170)

(Ja, 176)

آرامی Nab bn, Sam bn; Samal, OAram, OffAr bny pl. constr. of br, Palm bnyn pl. abs. of br ; Hatra bny pl. cstr. of br, Eg. bny pl. cstr. of *br   بن،  بن، بنی، بنین  َبس، بنی (HJ, 170)

(Tal, 103)

(HJ, 188-191)

(HJ, 1254)

آرامی یهودی bǝnīn, pl. of bar بنِن\ ُف بَر 'son, member', bnyn pl. abs. of br «پسر، عضو» (Ja, 188; Sokoloff, 97)

(Ja, 188; Sokoloff, 97)

(HJ, 192)

عربی جنوبی Qat bn, Min bn, Sab bn   بن (Ricks, 28-9)

(LM, 21)

(SD, 29)

گعز bǝnta ʕayn بنتَ عَین 'pupil of the eye', lit. 'daughter of the eye' مردمک چشم، معنای استعاری "دختر چشم" (LGz, 99)
جبالی mín مِن 'sons, children', bóntǝ 'daughters, female children' پسران، فرزندان، "دختران، کودکان دختر" (JJ, 27)
حرصوصی ḥe-būn (pl.) حِ-بُن (JH, 18)
سقطری bint, bit بِنت\ بِت 'fille' (LS, 89) < Arb دختر
عربی ʔibn-, pl. ban-ūna ءِبن-\ بَن-ُنَ (BK 1, 168)

منابع

بنو (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2