بطش (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «بطش» (BṬŠ)؛ زیر پا گذاشتن. این ریشه 11 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

بَطش: اخذ بشدّت‏ «إِنَ‏ بَطْشَ‏ رَبِّكَ لَشَدِيدٌ» (بروج: 12)، راستى اخذ (انتقام، عذاب) پروردگارت سخت است (قاموس قرآن، ج1، ص199-200).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَطَشَ (فعل مجرد): 6 بار

بَطش (مصدر): 3 بار

بَطشَة (مصدر): 2 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: بطش (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا توضیحات ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان Orel,
سامی باستان
عبری جدید בָּטַשׁ باطَش زیر پا لگدمال کردن fouler aux pieds مأخوذ از آرامی Zammit, 96
اوگاریتی - DelOlmo, -
آرامی בְּטַשׁ بِطَش beṭaš پا گذاشتن، لگد زدن، زمین زدن (با پا)، له کردن to tread, to kick, knock down (with one’s foot), crush Jastrow, 158
سریانی ܒܛܫ بطش لگد زدن to kick Jacob, 77
ܒܘܛܫܬܐ بَوطِشتا bawṭeštā با پاشنه ضربه زدن striking

with the heels

Leslau, 114
مندایی BṬŠ بطش پا گذاشتن، پا گذاشتن، زیر پا گذاشتن، با تحقیر پا گذاشتن، لگد زدن، بیرون انداختن، زیر پا گذاشتن، مهر زدن to tread, tread down, tread underfoot, tread with contempt, kick, kick out, trample, stamp Macuch, 59
فنیقی - Krahmalkov, -
اکدی/آشوری - Black, -
حبشی baṭasa بَطَسَ شکستن، جدا کردن، قطع کردن break, detach, cut

off

Leslau, 114
سبائی - Beeston, -
عربی بطش مشکور، 73

Zammit, 96

منابع

بطش (واژگان)

منابع ریشه شناسی