امد (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «امد» (ˀMD)؛ مدت، زمان. این ریشه 4 بار در قرآن کریم به کار رفته است.

معنای لغوی

اَمَد: مدّت. زمان‏ «فَطالَ عَلَيْهِمُ‏ الْأَمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ» (حديد:16)، مدّت بر آنها دراز شد، دلهايشان سخت گرديد (قاموس قرآن، ج1، ص109).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أمَد (اسم): 4 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن أمَد أمَد أمَد أَمَد: مدّت قاموس قرآن، ج‏1، ص: 109
آفروآسیایی *mud- مد stretch کش آمدن
سامی *mdd مدد 'stretch, spread, measure' "کشیدن و دراز کردن، گستردن و پهن کردن، اندازه گیری"
اکدی madād- مَدَد- 'measure' 'اندازه گرفتن'
اگاریتی mdd مدد 'measure' 'اندازه گرفتن'
عبری mādad مَدَد 'measure', mdd hitpo 'stretch out upon' اندازه گیری، "دراز کشیدن روی"
عربی جنوبی (سبائی) md-t مد-ت 'period of time' 'دوره زمانی'
گعز madada مَدَدَ 'spread, level' "گستره، سطح"
عربی mdd [u]

mudd-

مدّ -یمُدّ

مُدّ

'spread', 'measure' "گستردن"، 'اندازه گرفتن'


منابع

امد (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2