ابب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «أبّ» (ˀabb)؛ چراگاه، گیاه، سبزه. این واژه تنها یک بار و در آیه 31 سوره عبس آمده است.

معنای لغوی

أَبّ: (بتشديد باء) چراگاه. در مفردات راغب و نهايه ابن اثیر چنین آمده: چراگاهى كه براى چريدن و چيدن آماده است. این واژه تنها در آیه «وَ فاكِهَةً وَ أَبًّا» (عبس/31) آمده است (قاموس قرآن، ج1، ص1).

ساخت‌های صرفی در قرآن

أبّاً (اسم): 1 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: ابب (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان واژه آوانگاری معنا ارجاع
فارسی بین‌المللی فارسی انگلیسی
آفروآسیایی باستان *ˀabaw اَبَو گیاه plant Orel, 2 (No. 6)
سامی باستان *ˀab, *ˀabaw اَب، اَبَو نیلوفر آبی water lily
عبری אֵב اِب ēb تازگی، گیاه تازه freshness, fresh green Gesenius, 1
آرامی אִנְבָּא اِنبا inbā میوه، محصول fruit, produce Jastrow, 80
سریانی ܐܒܐ، ܐܢܒܐ اِبا، اِنبا ebā, enbā محصول زمین، میوه the produce of the earth, esp. fruit PayneSmith, 2
اکدی/آشوری abābu

inbu

اَبابو

اینبو

جنگل

میوه، گُل

forest

fruit, flower

Black, 1; 129
عربی أبّ گیاه، سبزه، چراگاه Herbage, grass, pasture مشکور، ج1، ص1

منابع

ابب (واژگان)

منابع ریشه شناسی