ابی (ریشه)
ریشه «أبی» (ˀabā)؛ امتناع، خودداری. این ریشه 13 بار در قرآن آمده است.
معنای لغوی
إباء: امتناع. خوددارى. راغب آن‌را امتناع شديد گفته و در قاموس به‌معنى كراهت مطلق است (قاموس قرآن، ج1، ص20).
ساخت‌های صرفی در قرآن
أبَی - یَأبَی (فعل مجرد)
برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: ابی (واژگان)
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه | آوانگاری | معنا | ارجاع | ||
| فارسی | بین‌المللی | فارسی | انگلیسی | |||
| آفروآسیایی باستان | Orel, | |||||
| سامی باستان | Orel, | |||||
| عبری | אָבָה | آبا | ˀābā | اراده داشتن، خواستن، موافقت | to be willing, consent | Gesenius, 2 |
| آرامی | ˀebā | خواستن، اراده داشتن | to be willing | Zammit, 67 | ||
| سریانی | ܐܶܒܐ | اِبا | ˀebā | امتناع | Jacob, 75 | |
| اکدی/آشوری | abītu
abātu(m) |
اَبیتو
اَباتو(م) |
|
|
command
to run away, flee from |
Gesenius, 2
Black, 2 |
| حبشی | ˀabaya | اَبَیَ | امتناع، نخواستن (انجام کاری)، شوریدن، نافرمانی، نپذیرفتن، نه گفتن، مخالفت کردن، مقاومت کردن، رد کردن، انکار کردن، موافق نبودن | refuse, be unwilling (to do), revolt, disobey, decline, say no, oppose, resist, reject, deny, disagree | Leslau, 6 | |
| سبائی | ˀby | رد کردن | recusavit (refuse) | Zammit, 67 | ||
| عربی | أبَی - یأبَی | سرباز زدن، فرمان نبردن | refuse | مشکور، ج1، ص4
Zammit, 67 | ||