اشر (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «اشر» (ˀŠR)؛ شرور. این ریشه 2 بار در قرآن به شکل صفت «أشِر» آمده است.

معنای لغوی

اَشِر: (بر وزن كتف) خود پسند. متكبر. طاغى. راغب گويد آن شدت بطر است. بطر: طغيان و خود گم كردنى كه از وفور نعمت و قدرت ناشى ميشود. «بَلْ هُوَ كَذَّابٌ‏ أَشِرٌ. سَيَعْلَمُونَ غَداً مَنِ الْكَذَّابُ‏ الْأَشِرُ» (قمر: 25- 26) بلكه او (پيغمبر) دروغگوى متكبّر است فردا. حتما ميدانند دروغگوى متكبّر كيست.  اين كلمه فقط دو بار در قرآن يافت ميشود.

ساخت‌های صرفی در قرآن

أشِر (صفت): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن أشِر أشِر أشِر أَشِر: خود پسند قاموس قرآن، ج‏1، ص: 87
آفروآسیایی *ŝar- شر be bad, angry بد بودن، عصبانی بودن
سامی *ŝxar- شر 'be bad' بد بودن
عربی šrr u/a/i,4 شرر

منابع

اشر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2