شعیب (ریشه)
ریشه «شُعَیب» (Šuˁayb)؛ یکی از پیامبران الهی، نام پیامبر قوم مَدیَن. این نام 11 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
شعيب: يكى از پيامبران نامى كه اسم مباركش يازده بار در قرآن مجيد آمده است. او بمردم مدين مبعوث شده بود «وَ إِلى مَدْيَنَ أَخاهُمْ شُعَيْباً» اعراف: 85 (قاموس قرآن، ج4، ص42).
ساخت‌های صرفی در قرآن
شُعَیب (علم انسان): 11 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | شُعَیب | شُعَیب | شُعَیب | شعيب: يكى از پيامبران نامى كه اسم مباركش يازده بار در قرآن | قاموس قرآن، ج4، ص: 41 | |
| آفروآسیایی | *ĉVmb- | شمب | meet together | با هم ملاقات کردن | ||
| سامی | *ŝVʕab- | شعب | 'gather' | 'جمع آوری' | ||
| عربی | šʕb a,1 | شعب َ\ | ||||