شعیب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «شُعَیب» (Šuˁayb)؛ یکی از پیامبران الهی، نام پیامبر قوم مَدیَن. این نام 11 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

شعيب: يكى از پيامبران نامى كه اسم مباركش يازده بار در قرآن‏ مجيد آمده است. او بمردم مدين مبعوث شده بود «وَ إِلى‏ مَدْيَنَ أَخاهُمْ‏ شُعَيْباً» اعراف: 85 (قاموس قرآن، ج4، ص42).

ساخت‌های صرفی در قرآن

شُعَیب (علم انسان): 11 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن شُعَیب شُعَیب شُعَیب شعيب: يكى از پيامبران نامى كه اسم مباركش يازده بار در قرآن‏ قاموس قرآن، ج‏4، ص: 41
آفروآسیایی *ĉVmb- شمب meet together با هم ملاقات کردن
سامی *ŝVʕab- شعب 'gather' 'جمع آوری'
عربی šʕb a,1 شعب َ\

منابع

شعیب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2