خشب (ریشه)
ریشه «خشب» (H̬ŠB)؛ چوب، الوار. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
خَشَب: (بر وزن فرس) چوب ضخيم (اقرب) جمع آن خُشُب. (بر وزن عنق) است وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ منافقون: 4 هر گاه سخن گويند بسخنشان گوش فرا دهى گوئى آنها چوبهاى تكيه داده بديواراند (قاموس قرآن، ج2، ص248).
آيه در باره منافقان است.
ساخت‌های صرفی در قرآن
خُشُب (جمع خَشَب): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | خُشُب | خُشُب | خُشُب | خشب: چوب ضخيم (اقرب) جمع آن خشب | قاموس قرآن، ج2، ص: 248 | |
| آفروآسیایی | *ḫa(n)ĉab- | خشب | wood | چوب | ||
| سامی | *ḫaŝab- | خشب | 'timber' | "الوار" | ||
| عربی | ḫašab- | خَشَب- | ||||