خشب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «خشب» (H̬ŠB)؛ چوب، الوار. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

خَشَب: (بر وزن فرس) چوب ضخيم (اقرب) جمع آن خُشُب. (بر وزن عنق) است‏ وَ إِنْ يَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ كَأَنَّهُمْ‏ خُشُبٌ‏ مُسَنَّدَةٌ منافقون: 4 هر گاه سخن گويند بسخنشان گوش فرا دهى گوئى آنها چوبهاى تكيه داده بديواراند (قاموس قرآن، ج2، ص248).

آيه در باره منافقان است.

ساخت‌های صرفی در قرآن

خُشُب (جمع خَشَب): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن خُشُب خُشُب خُشُب خشب: چوب ضخيم (اقرب) جمع آن خشب قاموس قرآن، ج‏2، ص: 248
آفروآسیایی *ḫa(n)ĉab- خشب wood چوب
سامی *ḫaŝab- خشب 'timber' "الوار"
عربی ḫašab- خَشَب-

منابع

خشب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2