بحیره (ریشه)

ریشه «بحیره» (baḥīra-t)؛ شتری که گوش آن شکافته شود. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

«ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ» (مائده: 103)، مراد از بحيرة شتريست كه گوش آنرا وسيعا ميشكافتند. در مجمع البيان از زجّاج نقل شده: چون ناقه‏ اى پنج بار ميزائيد و بچّه‏ ى پنجمى نر ميبود، گوش آن ناقه را ميشكافتند ديگر به آن سوار نميشدند و ذبح نميكردند و در چراگاه و آبشخور مزاحم آن نميشدند (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 162).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَحیرَة (صفت فعیل): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	بَحیرَة	بَحیرَة	بَحیرَة	شتر رهاشده و گوش بریده- 1- «ما جَعَلَ اللَّهُ مِنْ‏ بَحِيرَةٍ وَ لا سائِبَةٍ» مائده: 103، مراد از بحيرة شتريست كه گوش آنرا وسيعا ميشكافتند. در مجمع البيان از زجّاج نقل شده: چون ناقه‏اى پنج بار ميزائيد و بچّه‏ى پنجمى نر ميبود، گوش آن ناقه را ميشكافتند ديگر بآن سوار نميشدند و ذبح نميكردند و در چراگاه و آبشخور مزاحم آن نميشدند و اگر درمانده‏اى آنرا ميديد سوار نميشد. سائبه شتريست كه نذر ميكردند در صورت آمدن مسافر و شفاى مريض آنرا بسر		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 162
آفروآسیایی	*baḥar-	بحر	cut	بریدن
سامی	*bVḥar-	بحر	'cultivate, cut (of camel's ear)'	"کشت کردن، بریدن (گوش شتر)"
عربی	bḥr	بحر

منابع

بحیره (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2