جنت (ریشه)

ریشه «جَنَّت» (Ǧanna-t)؛ باغ، بهشت. این ریشه در معنای باغ، 147 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.

معنای لغوی

جنّت: باغ. بهشت. كَمَثَلِ‏ جَنَّةٍ بِرَبْوَةٍ أَصابَها وابِلٌ ... (بقره:265). همچون باغيكه در بلندى است و باران تند و درشت دانه بآن رسيده. جمع آن جنّات است‏ (قاموس قرآن، ج2، ص74).

ساخت‌های صرفی در قرآن

جَنَّة (اسم): 147 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای لاتین	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	جَنَّة	جَنَّة	جَنَّة	جنّت: باغ		قاموس قرآن، ج‏2، ص: 74
آفروآسیایی	*g(w)a/in(y/H)-	جن	area, plot of land producing edible plants	مساحت، قطعه زمین تولید گیاهان خوراکی
سامی	*ga/inn-	جنن	garden	باغ
اگاریتی	gn	جن	'jardin, huerto'	باغ، باغ میوه		(DLU, 148)
عبری	gan , gannā, *ginnā	جَن جَننَ\ جِننَ	'garden'	"باغ"		(HAL, 198) (Ibid. 199)
آرامی	gn	جن				(Cohen et al. 1970-, 147)
آرامی یهودی	gīnnǝtā, gīnā	جِننتَ\ جِنَ				(Ja., 240) id.
سریانی	gannǝtā	جَننتَ	'hortus'	باغ		(Brock., 122)
مندایی	ginta	جِنتَ	'garden'	باغ		(DM, 91)
عربی جنوبی	Sab. gnt	جنت	'garden, orchard'	باغ		(SD, 50)
عربی	ǯannat-	جَنَّت-	'jardin', Alg. dial. ǯannat 'campagne'	باغ		(BK 1, 333; considered a loan from Arm., see LGz., 199) (BK 1, 333)

منابع

جنن (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2