سود (ریشه)

ریشه «سود» (SWD)؛ سیاه. این ریشه 7 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

سود: سواد بمعنى سياهى است‏ «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ» آل عمران: 106. ظاهرا مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است‏. در آيه‏ «حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ» بقره: 187. ابيض و اسود صفت‏اند نه اسم تفضيل‏ (قاموس قرآن، ج3، ص350).

ساخت‌های صرفی در قرآن

اَسوَد (صفت مشبهه): 2 بار

اِسوَدَّ (فعل باب افعِلال): 2 بار

مُسوَدّ (اسم مفعول باب افعلال): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	اَسوَد	اَسوَد	اَسوَد	سود: سواد بمعنى سياهى است‏ «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ» آل عمران: 106		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 350
آفروآسیایی	*sawad-	سود	be black, dirty	سیاه، کثیف بودن
سامی	*šVwad-	شود	'be black'	"سیاه بودن"
عربی	swd a,4	سود َ\

منابع

سود (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2