سود (ریشه)
ریشه «سود» (SWD)؛ سیاه. این ریشه 7 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
سود: سواد بمعنى سياهى است «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ» آل عمران: 106. ظاهرا مراد از بياض وجه شادى و از سواد آن اندوه است. در آيه «حَتَّى يَتَبَيَّنَ لَكُمُ الْخَيْطُ الْأَبْيَضُ مِنَ الْخَيْطِ الْأَسْوَدِ» بقره: 187. ابيض و اسود صفتاند نه اسم تفضيل (قاموس قرآن، ج3، ص350).
ساخت‌های صرفی در قرآن
اَسوَد (صفت مشبهه): 2 بار
اِسوَدَّ (فعل باب افعِلال): 2 بار
مُسوَدّ (اسم مفعول باب افعلال): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | اَسوَد | اَسوَد | اَسوَد | سود: سواد بمعنى سياهى است «يَوْمَ تَبْيَضُّ وُجُوهٌ وَ تَسْوَدُّ وُجُوهٌ» آل عمران: 106 | قاموس قرآن، ج3، ص: 350 | |
| آفروآسیایی | *sawad- | سود | be black, dirty | سیاه، کثیف بودن | ||
| سامی | *šVwad- | شود | 'be black' | "سیاه بودن" | ||
| عربی | swd a,4 | سود َ\ | ||||