سلخ (ریشه)

ریشه «سلخ» (SLH̬)؛ پوست کندن، کندن. این ریشه 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

سلخ: كندن پوست حيوان. گويند «سَلَخْتُهُ‏ فَانْسَلَخَ‏» لازم و متعدى آمده است. تمام شدن و گذشتن ماه را بطور استعاره سلخ و انسلاخ گفته‏اند.

«فَإِذَا انْسَلَخَ‏ الْأَشْهُرُ الْحُرُمُ فَاقْتُلُوا الْمُشْرِكِينَ حَيْثُ وَجَدْتُمُوهُمْ ...» توبه: 5. چون ماههاى محترم منقضى شدند مشركان را هر كجا كه يافتيد بكشيد.

«وَ آيَةٌ لَهُمُ اللَّيْلُ‏ نَسْلَخُ‏ مِنْهُ النَّهارَ فَإِذا هُمْ مُظْلِمُونَ» يس: 37. كندن روز از شب ظاهرا بردن نور از مكان شب است‏ (قاموس قرآن، ج3، 287).

ساخت‌های صرفی در قرآن

سَلَخَ (فعل مجرد): 1 بار

اِنسَلَخَ (فعل باب انفعال): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	سَلَخَ	سَلَخَ	سَلَخَ	سلخ: كندن پوست حيوان		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 286
آفروآسیایی	*salaq-	سلخ	skin	پوست
سامی	*ša/ilḫ-	شلخ	skin, hide	پوست، پنهان کردن
اکدی	(?) mašlû	مَشلُ	'leather bucket; hide (used for wrapping)' OAkk on	سطل چرمی؛ پوست (که برای بسته بندی استفاده می شود)		[CAD m1 380], [AHw 628].
عبری	PB šälaḥ	شَلَح	'hide, fresh skin'	"پنهان کردن، پوست تازه"		[Ja 1580]
آرامی	PLM šlḥ	شلح	'skin'	'پوست'		[HJ 1142]
آرامی یهودی	šilḥā	شِلحَ	'hide, fresh skin'  'the skin of dates'	"پنهان کردن، پوست تازه" "پوست خرما"		[Ja 1580] (cf. also šiḥlā
سریانی	šelḥā	شِلحَ	'pellis' 'cutis exuta (serpentium)'	پوست جدا شده (از مارها)		[Brock 780]; šǝlāḥǝtā
عربی	salh_-	سَلخ-	'peau quand elle est ôtée d'un animal écorché  'dépouille du serpent'	پوست هنگام جدا شدن از "پوست مار" حیوان پوست کنده		[BK 1 1121]; silh_-

منابع

سلخ (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2