بهم (ریشه)

ریشه «بهم» (BHM)؛ چارپایان، ستوران. این ریشه به‌شکل واژه «بهیمۀ» 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

بهم: «أُحِلَّتْ لَكُمْ‏ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ» مائده: 1 راغب گويد: بهمة بمعنى سنگ سخت است، به مرد شجاع بجهت صلابتش بهمة گويند و هر چه از محسوسات و معقولات فهمش دشوار باشد مبهم گويند، بهيمه آن است كه نطق ندارد و اين را از آن سبب گفته‏اند كه در صورت آن ابهام است ولى در عرف بغير درندگان و طيور، گفته مي‌شود (قاموس قرآن، ج1، ص243).

ساخت‌های صرفی در قرآن

بَهیمَة (صفت فعیل): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	بَهیمَة	بَهیمَة	بَهیمَة	بهم: «أُحِلَّتْ لَكُمْ‏ بَهِيمَةُ الْأَنْعامِ» مائده: 1 راغب گويد:		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 243
آفروآسیایی
سامی	*bhm	بهم	mute, dumb; deaf	لال، گنگ کر
گعز	bǝhma	بهمَ	'to be mute, dumb, speak with difficulty'	"لال بودن، گنگ بودن، به سختی صحبت کردن"		[LGz 89]
عربی	ʔabham-	ءَبهَم-	'qui ne sait ou ne peut pas parler'  'sourd'	کسی که نمی داند یا نمی تواند صحبت کند "ناشنوا"		[BK 1 174], bahīm-

منابع

بهم (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2