رأس (ریشه)

ریشه «رأس» (RˀS)؛ سر. این واژه 18 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رأس: سر. «وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ‏ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ» اعراف: 150. يعنى الواح را انداخت و سر برادرش را گرفت بسوى خود ميكشيد «ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ‏ رَأْسِهِ‏ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ» دخان: 48. جمع آن رؤس است نحو «وَ إِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ‏ رُؤُسُ‏ أَمْوالِكُمْ ...» بقره: 279 (قاموس قرآن، ج3، ص32).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَأس (اسم): 18 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	رَأس	رَأس	رَأس	رأس: سر		قاموس قرآن، ج‏3، ص: 32
آفروآسیایی	*raʔ(i)s-	رءس	head	سر
سامی	*raʔ(i)š- {} *raʔ(i)s-	رءش	head	سر
اکدی	rāšu	رَشُ	'Kopf, Haupt' OAkk, rēšu OB on	سر- اصلی		[AHw 973]
ابلایی	rí-še6 /riʔši/	رِ-شِ6 /رِءشِ/				[Kr 46; Bl E No. 79]
اگاریتی	rʔiš, pl. rʔašm	رءِش\  رءَشم				[Aist 285]
کنعانی	MOAB rš	رش				[Segert 267], AMARNA ru-šu-nu (with 1 pl. pron suff.) [HJ 1042]
فنیقی	rʔš	رءش				[T 297]
عبری	rō(ʔ)š	رُ(ء)ش				[KB 1164]
آرامی	DALLA OLD OFF NAB rʔš, PLM OFF rš, OFF NAB ryš	رءش\  رش ریش				[HJ 1042]
آرامی بایبل	rē(ʔ)š	رِ(ء)ش	'Kopf, Anfang'	سر- آغاز		[KB deutsch 1777]
آرامی یهودی	rēšā	رِشَ				[Ja 1477]; ryš [Sok 510]
سریانی	rēšā	رِشَ				[Brock 728]
آرامی جدید	MAʕLULA rayša	رَیشَ	'Kopf'	سر'		[Bergsträsser Maʕl 77] MAL raiša[Berg 77] BAH *rayša
مندایی	riš, riša	رِش\ رِشَ				[DM 434]
عربی جنوبی	SAB rʔs1	رءس				[SD 112]
گعز	rǝʔ(ǝ)s	رء()س				[LGz 458]
مهری	ḥǝ-rōh (-ō- <*ā)	ح-رُه				[JM 310]
جبالی	rɛ́š	رِش				[JJ 201]
حرصوصی	ḥé-rīh, ḥerīh	حِ-رِه\ حِرِه				[JH 101] (<*ḥa-rīš)
سقطری	réy, reʔ, réh, pl. ʔírʔeš	رِی\ رِء\ رِه\  ءِرءِش				[LS 390] (cf. also [SSL LS 1468; SSL 4 96])
عربی	raʔs-	رَءس-				[BK 1 793]

منابع

راس (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2