رأس (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «رأس» (RˀS)؛ سر. این واژه 18 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رأس: سر. «وَ أَلْقَى الْأَلْواحَ وَ أَخَذَ بِرَأْسِ‏ أَخِيهِ يَجُرُّهُ إِلَيْهِ» اعراف: 150. يعنى الواح را انداخت و سر برادرش را گرفت بسوى خود ميكشيد «ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ‏ رَأْسِهِ‏ مِنْ عَذابِ الْحَمِيمِ» دخان: 48. جمع آن رؤس است نحو «وَ إِنْ تُبْتُمْ فَلَكُمْ‏ رُؤُسُ‏ أَمْوالِكُمْ ...» بقره: 279 (قاموس قرآن، ج3، ص32).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَأس (اسم): 18 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن رَأس رَأس رَأس رأس: سر قاموس قرآن، ج‏3، ص: 32
آفروآسیایی *raʔ(i)s- رءس head سر
سامی *raʔ(i)š- {} *raʔ(i)s- رءش head سر
اکدی rāšu رَشُ 'Kopf, Haupt' OAkk, rēšu OB on سر- اصلی [AHw 973]
ابلایی rí-še6 /riʔši/ رِ-شِ6 /رِءشِ/ [Kr 46; Bl E No. 79]
اگاریتی rʔiš, pl. rʔašm رءِش\  رءَشم [Aist 285]
کنعانی MOAB rš رش [Segert 267], AMARNA ru-šu-nu (with 1 pl. pron suff.) [HJ 1042]
فنیقی rʔš رءش [T 297]
عبری rō(ʔ)š رُ(ء)ش [KB 1164]
آرامی DALLA OLD OFF NAB rʔš, PLM OFF rš, OFF NAB ryš رءش\  رش

ریش

[HJ 1042]
آرامی بایبل rē(ʔ)š رِ(ء)ش 'Kopf, Anfang' سر- آغاز [KB deutsch 1777]
آرامی یهودی rēšā رِشَ [Ja 1477]; ryš [Sok 510]
سریانی rēšā رِشَ [Brock 728]
آرامی جدید MAʕLULA rayša رَیشَ 'Kopf' سر' [Bergsträsser Maʕl 77] MAL raiša[Berg 77] BAH *rayša
مندایی riš, riša رِش\ رِشَ [DM 434]
عربی جنوبی SAB rʔs1 رءس [SD 112]
گعز rǝʔ(ǝ)s رء()س [LGz 458]
مهری ḥǝ-rōh (-ō- <*ā) ح-رُه [JM 310]
جبالی rɛ́š رِش [JJ 201]
حرصوصی ḥé-rīh, ḥerīh حِ-رِه\ حِرِه [JH 101] (<*ḥa-rīš)
سقطری réy, reʔ, réh, pl. ʔírʔeš رِی\ رِء\ رِه\  ءِرءِش [LS 390] (cf. also [SSL LS 1468; SSL 4 96])
عربی raʔs- رَءس- [BK 1 793]

منابع

راس (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2