اذی (ریشه)

ریشه «اذی» (ˀD̠Y)؛ ناخوشایند، اذیت. این ریشه جمعا 24 بار در قرآن آمده است.

معنای لغوی

أَذى‏: نا خوش آيند. نا پسند «لا تُبْطِلُوا صَدَقاتِكُمْ بِالْمَنِّ وَ الْأَذى‏» (بقره 264). صدقات خود را با منت گذاردن و كار نا پسند باطل نكنيد. گوئيم: فلانى مرا اذيت كرد يعنى در باره من كار نا پسندى انجام داد (قاموس قرآن، ج‏1، ص: 58).

ساخت‌های صرفی در قرآن

آذَیَ (باب افعال): 15 بار

أذَی (اسم): 9 بار

ریشه‌شناسی

زبان	لفظ	لفظ با آوانویسی عربی	معنای انگلیسی	معنای فارسی	توضیح	منبع
قرآن	آذَیَ	آذَیَ	آذَیَ	أَذى‏: نا خوش آيند		قاموس قرآن، ج‏1، ص: 58
آفروآسیایی	*ʔaǯ- (?)	ءذ	be sad, angry	غمگین بودن، عصبانی بودن
سامی	*ʔad̠ay-	ءذی	'be sad'	غمگین بودن'
عربی	ʔd̠y	ءذی َ				a,1,14

منابع

اذی (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2