حدب (ریشه)
ریشه «حدب» (ḤDB)؛ تپه، منحنی. این ریشه تنها 1 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
حَدَب: تپّه و محل مرتفع. در صحاح گويد الحدب ما ارتفع من الارض حَتَّى إِذا فُتِحَتْ يَأْجُوجُ وَ مَأْجُوجُ وَ هُمْ مِنْ كُلِ حَدَبٍ يَنْسِلُونَ (انبياء: 96). تا چون يأجوج و مأجوج گشوده شوند و آنها از هر ارتفاعى شتابان آيند (قاموس قرآن، ج2، ص111).
ساخت‌های صرفی در قرآن
حَدَب (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | حَدَب | حَدَب | حَدَب | حَدَب: تپّه و محل مرتفع | قاموس قرآن، ج2، ص: 111 | |
| آفروآسیایی | *ḥidab- | حدب | bend | خم شدن | ||
| سامی | *ḥadab- | حدب | 'be curved' | "منحنی بودن" | ||
| عربی | ḥdb | حدب | ||||