رعد (ریشه)
ریشه «رعد» (RˁD)؛ رعد و برق، صدای ابر. این واژه 2 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
رعد: صداى ابر. كه در اثر تخليه الكتريكى بوجود ميايد و توأم با برق است. «أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ» بقره: 19. «وَ يُسَبِّحُ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ» رعد: 13 آيه روشن ميكند كه رعد در پيدا شدنش از دستور خدا پيروى ميكند و بامر خدا خاضع است و خدا را تسبيح ميكند (قاموس قرآن، ج3، ص105).
ساخت‌های صرفی در قرآن
رَعد (اسم): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | رَعد | رَعد | رَعد | رعد: صداى ابر | قاموس قرآن، ج3، ص: 105 | |
| آفروآسیایی | *raʕad- | رعد | thunder | رعد و برق | ||
| سامی | *raʕd- | رعد | 'thunder' | 'رعد' | ||
| اکدی | rādu | رَدُ | ||||
| گعز | raʕad | رَعَد | ||||
| عربی | raʕd- | رَعد- | ||||