رعد (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «رعد» (RˁD)؛ رعد و برق، صدای ابر. این واژه 2 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رعد: صداى ابر. كه در اثر تخليه الكتريكى بوجود ميايد و توأم با برق است. «أَوْ كَصَيِّبٍ مِنَ السَّماءِ فِيهِ ظُلُماتٌ وَ رَعْدٌ وَ بَرْقٌ» بقره: 19. «وَ يُسَبِّحُ‏ الرَّعْدُ بِحَمْدِهِ وَ الْمَلائِكَةُ مِنْ خِيفَتِهِ» رعد: 13 آيه روشن ميكند كه رعد در پيدا شدنش از دستور خدا پيروى ميكند و بامر خدا خاضع است و خدا را تسبيح ميكند (قاموس قرآن، ج3، ص105).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَعد (اسم): 2 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن رَعد رَعد رَعد رعد: صداى ابر قاموس قرآن، ج‏3، ص: 105
آفروآسیایی *raʕad- رعد thunder رعد و برق
سامی *raʕd- رعد 'thunder' 'رعد'
اکدی rādu رَدُ
گعز raʕad رَعَد
عربی raʕd- رَعد-

منابع

رعد (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2