کوی (ریشه)
ریشه «کوی» (KWY)؛ داغ زدن، سوزاندن. این ریشه تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
كوى: داغ كردن. «كواه كيّا: احرق جلده بحديدة و نحوها» يَوْمَ يُحْمى عَلَيْها فِي نارِ جَهَنَّمَ فَتُكْوى بِها جِباهُهُمْ وَ جُنُوبُهُمْ وَ ظُهُورُهُمْ توبه: 35. روزى آن زر و سيم در آتش جهنّم سرخ كرده شوند و با آن پيشانيها و پهلوها و پشتهايشان داغ كرده شوند. اين كلمه تنها يكبار در قرآن مجيد آمده است (قاموس قرآن، ج6، ص171).
ساخت‌های صرفی در قرآن
کَویَ (فعل مجرد. مجهول): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | کَویَ | کَویَ | کَویَ | كوى: داغ كردن | قاموس قرآن، ج6، ص: 171 | |
| آفروآسیایی | *kaw/y/ʔ- ~ *ʔ/yakʷ- | یک | set fire | آتش روشن کردن | ||
| سامی | *kVwVy- | کوی | 'burn' 1, 'kindle fire' 2 | "سوختن" 1، "روشن کردن آتش" 2 | ||
| اکدی | kawû 1 | کَوُ | ||||
| عبری | kwy 1 | کوی | ||||
| عربی | kwy | کوی | ||||