نشأ (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «نشأ» (NŠˀ)؛ پدید آمدن، رشد کردن، ایستادن. این ریشه 28 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

نشأ: پديد آمدن. در مصباح گفته: «نَشَأَ الشى‏ء نَشْأً: حدث و تجدّد» صحاح و قاموس و اقرب مثل مصباح آنرا لازم گفته‏اند ولى راغب آنرا مثل انشاء پديد آوردن توأم با تربيت گفته است. تربيت شدن و تربيت كردن بلند شدن و بلند كردن نيز كه‏ در معنى نشأ و انشاء گفته‏اند، نوعى پديد آمدن و پديد آوردن است، آفريدن نيز پديد آوردن ميباشد.

وَ هُوَ الَّذِي‏ أَنْشَأَ لَكُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصارَ وَ الْأَفْئِدَةَ مؤمنون: 78. اوست كه براى شما گوشها، چشمها و قلبها پديد آورد و آفريد. وَ أَنْشَأْنا بَعْدَها قَوْماً آخَرِينَ‏ انبياء: 11. بعد از آنها قوم ديگرى پديد آورديم.

نَشْأَة: چنانكه در مصباح و صحاح گفته اسم مصدر است بمعنى پديد آمده و خلق شده. ثُمَّ اللَّهُ‏ يُنْشِئُ‏ النَّشْأَةَ الْآخِرَةَ عنكبوت: 20. سپس خدا خلقت ديگر را پديد ميآورد منظور قيامت است‏ وَ لَقَدْ عَلِمْتُمُ‏ النَّشْأَةَ الْأُولى‏ فَلَوْ لا تَذَكَّرُونَ‏ واقعة: 62. حقّا كه خلقت اوّلى (خلقت در دنيا) را دانسته‏ايد چرا متذكّر نميشويد (قاموس قرآن، ج7، ص63).

ساخت‌های صرفی در قرآن

اَنشَأَ (فعل باب افعال): 20 بار

نَشَّأَ (فعل باب تفعیل، مجهول): 1 بار

ناشِئ (اسم فاعل): 1 بار

نَشأَة (اسم): 3 بار

اِنشاء (مصدر باب افعال): 1 بار

مُنشِئ (اسم فاعل، باب افعال): 1 بار

مُنشَأ (اسم مفعول، باب افعال): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن اَنشَأَ اَنشَأَ اَنشَأَ نشأ: پديد آمدن قاموس قرآن، ج‏7، ص: 63
آفروآسیایی *ĉawVʔ- ~ *w/nVĉaʔ- شوء stand up ایستادن
آفروآسیایی
سامی *nVŝaʔ- نشء 'grow, raise' "رشد، بزرگ کردن"
سامی *ʔVnVš- ءنش be weak, sick, small ضعیف، بیمار، کوچک بودن
اکدی enēš- ِنِش- 'be weak' "ضعیف بودن"
اگاریتی ʔnš ءنش 'languidecer, ponerse enfermo' سست شدن، مریض شدن
عبری ʔnš (nif) ءنش 'be sickly, decrease' "بیمار بودن، کاهش یافتن"
گعز nǝʔus نءُس 'small' کوچک
سقطری ʔénes ءِنِس 'ê. petit', ʔíns(y)e 'un peu, un petit nombre' کوچک، 'کمی، یک عدد کوچک' LS 68
عربی nšʔ a/u نشء َ/ُ


آیا معنای سامی ضعیف، بیمار به این ریشه ارتباط دارد؟

منابع

نشا (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2