نجد (ریشه)
ریشه «نجد» (NǦD)؛ ارتفاع و بلندی، پستان. این واژه ریشه یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
نجد: وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ بلد: 10. نَجْد بمعنى بلندى و محل مرتفع است در مجمع فرموده اصل نجد بمعنى علوّ است و سرزمين نجد را از آن نجد گفتهاند كه نسبت به پستى تهامه مرتفع است و هر زمين مرتفع را نجد گويند و جمع آن نُجُود است.
مراد از نجدين در آيه راه خير و شر و حق و باطل است كه از لحاظ ظهور و آشكار بودن بدو مكان مرتفع تشبيه شدهاند در اقرب الموارد آمده: «نَجَدَ الأمر نُجودا: وضح و استبان» يعنى ما انسان را بدو راه روشن خير و شر هدايت كرديم (قاموس قرآن، ج7، ص14).
ساخت‌های صرفی در قرآن
نَجد (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | نَجد | نَجد | نَجد | نجد: وَ هَدَيْناهُ النَّجْدَيْنِ بلد: | قاموس قرآن، ج7، ص: 14 | |
| آفروآسیایی | *nagd- | نجد | breast | پستان | ||
| سامی | *nagd- | نجد | breast | پستان | ||
| گعز | ʔǝngǝdʔā (ʔǝngǝdʕā) | ءنجدءَ (ءنجدعَ) | 'breast, chest' | "پستان، سینه" | [LGz 29] | |
| عربی | naǯd- | نَجد- | 'mamelle' | پستان | [BK 2 1201]. | |