لمح (ریشه)
ریشه «لمح» (LMḤ)؛ برق نگاه، نگاه سریع. این واژه تنها دو بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
لمح: نگاه تند. چشم بهم زدن. در نهايه آنرا نگاه تند گفته
در مجمع البيان آنرا نگاه تند و در قاموس اختلاس نظر و در اقرب باز شدن چشم بسوى چيزى ... گفته است وَ ما أَمْرُ السَّاعَةِ إِلَّا كَلَمْحِ الْبَصَرِ أَوْ هُوَ أَقْرَبُ نحل: 77.
وَ ما أَمْرُنا إِلَّا واحِدَةٌ كَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ قمر: 50. ظاهرا آيه دوم نيز در باره مجىء آخرت است و مراد از امر دستور وقوع آن ميباشد (قاموس قرآن، ج6، ص206).
ساخت‌های صرفی در قرآن
لَمح (اسم): 2 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | لَمح | لَمح | لَمح | لمح: نگاه تند | قاموس قرآن، ج6، ص: 205 | |
| آفروآسیایی | *limaH- | لمه | shine, day | درخشش، روز | ||
| سامی | *lVmaʕ/ḥ- | لمع | 'shine' | "درخشش" | ||
| عربی | lmʕ/ḥ a,1 | لمع/ح َ\ | ||||