لؤلؤ (ریشه)
ریشه «لؤلؤ» (LˀLˀ)؛ لؤلؤ، مروارید. این واژه 6 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
لؤلؤ: مرواريد. در قاموس گويد: «اللّؤلؤ: الدّر» و در «درر» گويد: درّ بضمّ اوّل لؤلؤ عظيم است، يعنى مرواريد درشت. مراد از آن همان مرواريد است كه از دريا صيد ميشود.
يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ رحمن: 22. از آن دو دريا مرواريد و مرجان بدست ميايد.
وَ حُورٌ عِينٌ. كَأَمْثالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَكْنُونِ واقعة: 22 و 23. يُحَلَّوْنَ فِيها مِنْ أَساوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَ لُؤْلُؤاً حجّ:23- فاطر: 33.
درباره آيه يَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَ الْمَرْجانُ روايتى هست كه در «برزخ» ديده شود. لؤلؤ مجموعا شش بار در قرآن بكار رفته يكى درباره مرواريد دنيا دو بار در وصف خدمه بهشت، يكبار در وصف زنان بهشتى و دو بار در زينت اهل جنّت (قاموس قرآن، ج6، ص176).
ساخت‌های صرفی در قرآن
لُؤلُؤ (اسم): 6 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | لُؤلُؤ | لُؤلُؤ | لُؤلُؤ | لؤلؤ: مرواريد | قاموس قرآن، ج6، ص: 176 | |
| آفروآسیایی | *lVʔ- | لء | shine | درخشیدن | ||
| سامی | *lVʔ-lVʔ- | لء | 'shine' | "درخشش" | ||
| عربی | lʔlʔ | لءلء | ||||