فتأ (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «فتأ» (FTˀ)؛ عبور، گذر زمان، نادیده گرفتن، فراموش کردن. این ریشه تنها یک مرتبه در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

فتأ: قالُوا تَاللَّهِ‏ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضاً أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهالِكِينَ‏ يوسف: 85. طبرسى، زمخشرى و بيضاوى گفته‏اند: در آن لفظ «لا» حذف شده و تقدير «لا تفتؤ» است. در كشّاف گويد علت حذف آنست كه نفى معلوم است و اگر اثبات بود ناچار بايد «لتفتئنّ» گفته ميشد. معنى آيه: گفتند بخدا پيوسته يوسف را ياد ميكنى تا از كار افتاده شوى يا بميرى. اين لفظ يكبار بيشتر در قرآن نيست (قاموس قرآن، ج5، ص145).

ساخت‌های صرفی در قرآن

فَتِئَ (فعل مجرد): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن فَتِئَ فَتِئَ فَتِئَ ادامه ندادن به کاری- فتأ: قالُوا تَاللَّهِ‏ تَفْتَؤُا تَذْكُرُ يُوسُفَ حَتَّى تَكُونَ حَرَضاً أَوْ تَكُونَ مِنَ الْهالِكِينَ‏ يوسف: 85 قاموس قرآن، ج‏5، ص: 144
آفروآسیایی *fVt- فت feel aversion, ignore احساس بیزاری، نادیده گرفتن
آفروآسیایی *fitaʔ- فتء forget فراموش کردن
آفروآسیایی *fat-/*fit- فت move حرکت
سامی *pVwVt- فوت 'ignore' نادیده گرفتن
سامی *pVtaʔ- فتء 'forget' 'فراموش کردن'
سامی *pVwVt- فوت 'pass, go (of time)' "عبور، گذرِ (زمان(
عربی fwt فوت
عربی ftʔ فتء
عربی fwt فوت

منابع

فتا (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2