صبب (ریشه)
ریشه «صبب» (ṢBB)؛ ریختن. این ریشه 5 بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
صبّ: ريختن. (لازم و متعدى) «صَبَ الْمَاءَ وَ نَحْوَهُ صَبّاً فَصَبَ هُوَ: سَكَبَهُ فَانْسَكَبَ» (اقرب). «فَلْيَنْظُرِ الْإِنْسانُ إِلى طَعامِهِ. أَنَّا صَبَبْنَا الْماءَ صَبًّا» عبس: 24 و 25.
«فَصَبَ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ» فجر: 13 (قاموس قرآن، ج4، ص104).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَبَّ (فعل مجرد): 4 بار
صَبّ (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَبَّ | صَبَّ | صَبَّ | صبّ: ريختن | قاموس قرآن، ج4، ص: 103 | |
| آفروآسیایی | *c̣VbVb- | صبب | throw | پرت كردن | ||
| سامی | *ṣVbub- | صبب | 'pour, throw' | "ریختن، پرتاب" | ||
| عربی | ṣbb u,1 | صبب ُ\ |