شهر (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «شهر» (ŠHR)؛ ماه (30 روز). این واژه 21 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

شهر: ماه. و آن با رؤيت هلال شروع شده و با رؤيت مجدد منقضى ميشود و اصل آن چنانكه در مجمع فرموده بمعنى ظهور است علت اين تسميه آنست كه با رؤيت هلال داخل شدن ماه آشكار ميشود.

«وَ حَمْلُهُ وَ فِصالُهُ ثَلاثُونَ‏ شَهْراً» احقاف: 15. يعنى حمل و از شير باز شدن انسان سى ماه است (قاموس قرآن، ج4، ص87).

ساخت‌های صرفی در قرآن

شَهر (اسم): 21 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن شَهر شَهر شَهر شهر: ماه قاموس قرآن، ج‏4، ص: 86
آفروآسیایی *ĉahar- شهر star, moon ستاره، ماه
سامی *ŝahr- شهر 'new moon' 'ماه نو'
آرامی sahar- سَهَر-
مندایی sira سِرَ
گعز ŝahr شَهر
جبالی ŝehǝr شِهر
سقطری ŝeher شِهِر
عربی šahr- شَهر-

منابع

شهر (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2