سمو (سماء)
ریشه «سمو» (SMW)؛ آسمان. این واژه و جمع آن «سماوات» 310 بار در قرآن کریم به‌کار رفته است.
معنای لغوی
سماء: آسمان. اين كلمه صد و بيست بار و جمع آن سموات صد و نود بار در كلام اللّه مجيد آمده است (المعجم المفهرس) و اصل آن از سمو بمعنى رفعت و بلندى است.
ساخت‌های صرفی در قرآن
سَماء (اسم. جمع: سماوات): 310 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | سَماا | سَماا | سَماا | آسمان | قاموس قرآن، ج3، ص: 332 | |
| آفروآسیایی | *samay- | سمی | sky | آسمان | ||
| سامی | *šamay- | شمی | 'sky' | 'آسمان' | ||
| اکدی | šamû | شَمُ | ||||
| اگاریتی | šmm | شمم | ||||
| عبری | šamayim | شَمَیِم | ||||
| سریانی | šemayy- | شِمَیی- | ||||
| گعز | samāy | سَمَی | ||||
| مهری | semē` | سِمِع | ||||
| حرصوصی | semē | سِمِ | ||||
| عربی | samāʔ- | سَمَء- |