ذئب (ریشه)

از قرآن پدیا

ریشه «ذئب» (D̠ˀB)؛ گرگ. این واژه 3 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

ذئب: گرگ. «وَ أَخافُ أَنْ يَأْكُلَهُ‏ الذِّئْبُ‏» يوسف: 13 اين لفظ سه بار در كلام اللّه مجيد آمده است: سوره يوسف: آيات 13، 14، 17 (قاموس قرآن، ج3، ص2).

ساخت‌های صرفی در قرآن

ذِئب (اسم): 3 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن ذِئب ذِئب ذِئب ذئب: گرگ قاموس قرآن، ج‏3، ص: 2
آفروآسیایی *ǯiʔib- ذءب beast of prey حیوان شکاری
سامی *d_iʔb- ذءب wolf گرگ
اکدی zību زِبُ 'jackal, vulture' SB "شغال، کرکس" [CAD z 106], [AHw. 1525]. // Exact meaning of the term is not easy to establish. Attestations with the MUS̆EN determinative make the meaning
عبری zǝʔēb زءِب 'wolf' "گرگ" [KB 260], pB. [Ja. 377]. // A relatively rare poetic term, usually in parallelism with other large predatory mammals (nāmēr, kǝpīr, ʔaryē). Outside the Hebrew Bible cf. Sir 13.17 (mh yḥwbr zʔb ʔl kbš
آرامی D.-Alla 'wolf' "گرگ" [z]ʔ̣ḅ[Hackett 129]. // In I.10 (reconstruction is not very certain but yields good sense in the context ʔrnbn ʔklw
آرامی یهودی dēbā دِبَ 'wolf' "گرگ" [Ja. 294], [Levy WT I 169],
سریانی dēbā, dʔybʔ, dybʔ دِبَ\ دءیبء\ دیبء 'lupus' گرگ [Brock. 137], [PS 801].
مندایی diba دِبَ 'wolf' "گرگ" [DM 106].
گعز zǝʔb زءب 'hyena' "کفتار" [LGz. 630] (also zǝbʔ id. [ibid. 630], metathesis).
جبالی d_ib ذِب 'loup'  'wolf' "گرگ" [LS 120], díb
سقطری díb id. دِب  [LS 120].
عربی d_iʔb-, d_īb- ذِءب-\ ذِب- 'loup; chacal' گرگ؛ شغال [BK 1 760], [Fr. II 78],

منابع

ذاب (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2