خصص (ریشه)
ریشه «خصص» (H̬ṢṢ)؛ ویژه شدن، اختصاص. این ریشه 4 بار در قرآن به‌کار رفته است.
معنای لغوی
خصص: اختصاص بمعنى ويژه شدن است. در مجمع ذيل آيه 105 بقره ميگويد: اختصاص بچيزى، آنست كه در آن تنها باشد و ضدّ آن اشتراك است. راغب نيز چنين گفته است. وَ اللَّهُ يَخْتَصُ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِيمِ بقره: 105. خدا هر كه را خواهد برحمت خويش مخصوص ميكند (قاموس قرآن، ج2، ص252).
ساخت‌های صرفی در قرآن
اِختَصَّ (فعل باب افتعال): 2 بار
خاصَّة (اسم فاعل): 1 بار
خَصاصَة (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | اِختَصَّ | اِختَصَّ | اِختَصَّ | اختصاص: برگزیدن- ويژه شدن - وَ اللَّهُ يَخْتَصُ بِرَحْمَتِهِ مَنْ يَشاءُ | قاموس قرآن، ج2، ص: 252 | |
| آفروآسیایی | *ḫʷac̣- | خص | break | شکستن | ||
| سامی | *ḫVṣ- | خص | 'break off' | 'قطع کردن' | ||
| اکدی | ḫaṣû | خَصُ | ||||