رشد (ریشه)

ریشه «رشد» (RŠD)؛ هدایت، کمال. این ریشه 19 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

رشد: (بر وزن قُفْل و فَرَس) هدايت. نجات. صلاح. كمال. در مفردات و قاموس و اقرب هر دو وزن بيك معنى است. فيومى در مصباح رشد را صلاح و رسيدن بصواب گفته. راغب گويد: آن خلاف غىّ است و بجاى هدايت بكار رود. مجمع ذيل آيه‏ «وَ هَيِّئْ لَنا مِنْ أَمْرِنا رَشَداً» (كهف: 10).

ساخت‌های صرفی در قرآن

رَشَدَ (فعل مجرد): 1 بار

رُشد (اسم): 6 بار

رَشَد (اسم): 5 بار

رَشاد (مصدر): 2 بار

راشِد (اسم فاعل): 1 بار

رَشید (صفت فعیل): 3 بار

مُرشِد (اسم فاعل، باب افعال): 1 بار

برای مشاهده تفصیلی آیات، نک: رشد (واژگان)

ریشه‌شناسی

زبان	واژه	آوانگاری		معنا		توضیحات	ارجاع
		فارسی	بین‌المللی	فارسی	انگلیسی
آفروآسیایی باستان							Orel,
سامی باستان
عبری							Gesenius,
اوگاریتی							DelOlmo,
آرامی							Jastrow,
سریانی							PayneSmith,
مندایی							Macuch,
فنیقی							Krahmalkov,
اکدی/آشوری							Black,
حبشی							Leslau,
سبائی	RS2D			دادن اثر حقوقی به چیزی، اعمال اصلاح بر چیزی؟، اصلاح جزایی؟	give legal effect to, ?inflict correction on, ?penal correction		Beeston, 118
عربی	رشد						مشکور، - Zammit, 194

منابع

رشد (واژگان)

منابع ریشه شناسی