فجج (ریشه)
ریشه «فجج» (FǦǦ)؛ شکاف، شیار، راهِ باز شده، راه میان کوه. این ریشه سه مرتبه در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
فجّ: راه وسيع. در مفردات گفته: فجّ شكافى است ميان دو كوه و در راه وسيع بكار ميرود جمع آن فجاج است. يَأْتُوكَ رِجالًا وَ عَلى كُلِّ ضامِرٍ يَأْتِينَ مِنْ كُلِ فَجٍ عَمِيقٍ حجّ: 27. پياده و بر هر مركب لاغر از هر راه دور ميايند. وَ جَعَلْنا فِيها فِجاجاً سُبُلًا لَعَلَّهُمْ يَهْتَدُونَ انبياء: 31. لِتَسْلُكُوا مِنْها سُبُلًا فِجاجاً نوح: 20.
در اقرب گفته: راه وسيع ميان دو كوه فجّ و راه تنگ شعب است (قاموس قرآن، ج5، ص152).
ساخت‌های صرفی در قرآن
فَجّ (اسم): 3 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | فَجّ | فَجّ | فَجّ | فجّ: راه وسيع | قاموس قرآن، ج5، ص: 152 | |
| آفروآسیایی | *pag- | فج | open | باز کردن | ||
| آفروآسیایی | *pag- | فج | cut, chop | بریدن، خرد کردن | ||
| سامی | *pVg- | فج | 'open' | 'باز کردن' | ||
| سامی | *pVg(Vʕ)- | فج | 'strike' 1, 'split, furrow' 2 | "ضربه" 1، "شکاف، شیار" 2 | ||
| عبری | pgʕ 1 | فجع | ||||
| عربی | fgw | فجو | ||||
| عربی | fgg | فجج | ||||