طعن (ریشه)
ریشه «طعن» (ṬˁN)؛ نیزه زدن، سوراخ کردن، طعنه و کنایه زدن. این ریشه تنها دو بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
طعن: زدن با نيزه ... بطور استعاره در عيبگوئى و عيب گرفتن بكار ميرود (راغب). «وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ مِنْ بَعْدِ عَهْدِهِمْ وَ طَعَنُوا فِي دِينِكُمْ فَقاتِلُوا أَئِمَّةَ الْكُفْرِ ...» توبه: 12. اگر پيمان خويش را شكستند و در دينتان عيب گرفتند با پيشوايان كفر بجنگيد. اين كلمه فقط دو بار در قرآن آمده است: توبه: 12، نساء: 46.
ساخت‌های صرفی در قرآن
طَعَنَ (فعل مجرد): 1 بار
طَعن (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | طَعَنَ | طَعَنَ | طَعَنَ | طعن: زدن با نيزه | قاموس قرآن، ج4، ص: 223 | |
| آفروآسیایی | ||||||
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ṭVʕa/un- | طعن | 'strike with a spear' 1, 'pierce' 2 | 'ضربه با نیزه' 1, ' سوراخ کردن' 2 | ||
| سامی | *ṭVʕan- | طعن | 'pierce with a spear' 1, 'thrust at' 2 | سوراخ کردن (با نیزه)' 1، 'چپاندن و فروکردن' 2 | ||
| عبری | ṭʕn 2 | طعن | ||||
| مهری | ṭan 2 | طَن | ||||
| حرصوصی | ṭon 2 | طُن | ||||
| عربی | ṭʕn 1 a/u,1 | طعن َ/ُ\ | ||||
| عربی | ṭ`n | طعن | ||||