صوب (صواب)
ریشه «صوب» (ṢWB)؛ صواب، درست. این ریشه در این معنا، تنها یک بار در قرآن کریم آمده است.
معنای لغوی
(صواب): حق و درست يعنى آنچه حقيقت را درك كرده «لا يَتَكَلَّمُونَ إِلَّا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمنُ وَ قالَ صَواباً» نباء: 38. يعنى قول حق و مطابق حكمت و عقل بگويد (قاموس قرآن، ج4، ص159).
ساخت‌های صرفی در قرآن
صَواب (اسم): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | لفظ | لفظ با آوانویسی عربی | معنای انگلیسی | معنای فارسی | توضیح | منبع |
| قرآن | صَواب | صَواب | صَواب | درست- و قال صوابا | ||
| آفروآسیایی | ||||||
| سامی | *ṣVb- | صب | 'observe' | مشاهده و رعایت کردن' | ||
| اکدی | ṣubbu | صُببُ | ||||
داده‌های اندک و مشکوک