خدد (گونه)

از قرآن پدیا
نسخهٔ تاریخ ‏۱۰ سپتامبر ۲۰۲۴، ساعت ۱۴:۵۶ توسط Shojaei (بحث | مشارکت‌ها)
(تفاوت) → نسخهٔ قدیمی‌تر | نمایش نسخهٔ فعلی (تفاوت) | نسخهٔ جدیدتر ← (تفاوت)

ریشه «خدد» (H̬DD)؛ گونه، رخساره. این واژه تنها 1 بار در قرآن کریم آمده است.

معنای لغوی

خدد: خدّ بمعنى رخسار و چهره است‏ وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ‏ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً لقمان:18. از مردم روى نگردان (بمردم بى اعتنا مباش و تحقير مكن) و در زمين بتكبّر و شادمانى گام مزن (قاموس قرآن، ج2، ص229).

ساخت‌های صرفی در قرآن

خَدّ (گونه): 1 بار

ریشه‌شناسی

زبان لفظ لفظ با آوانویسی عربی معنای انگلیسی معنای فارسی توضیح منبع
قرآن خَدّ خَدّ خَدّ خدد: خدّ بمعنى رخسار و چهره است‏ وَ لا تُصَعِّرْ خَدَّكَ‏ لِلنَّاسِ وَ لا تَمْشِ فِي الْأَرْضِ مَرَحاً لقمان: قاموس قرآن، ج‏2، ص: 229
آفروآسیایی
سامی *ḫadd- خدد 'cheek' 'گونه، لپ'
جبالی ḫad خَد
حرصوصی ḥadd حَدد
عربی ḫadd- خَدد-

منابع

خدد (واژگان)

منابع ریشه شناسی 2