بابل (ریشه)
ریشه «بابِل» (Bābel)؛ شهر بابِل. شهری در بین‌النهرین و کشور عراق امروزی.
معنای لغوی
نام شهرى است باستاني در قسمتهاى مركزى كشور عراق که در آن نواده هاى نوح پيغمبر می زيستند. طبق اسطوره‌ای بازتاب‌یافته در تورات، خداوند زبان مردم در این منطقه را تکثر بخشید و سپس در زمین این تنوع السنه را گسترش داد. این نام، فقط یک بار در قرآن کریم، در آیه 102 بقره و در داستان هاروت و ماروت آمده است.
ساخت‌های صرفی در قرآن
بابِل (علم مکان): 1 بار
ریشه‌شناسی
| زبان | واژه | آوانگاری | معنا | ارجاع | ||
| فارسی | بین‌المللی | فارسی | انگلیسی | |||
| عبری | בָּבֶל | بابِل | bābel | شهر بابل | Babel, Babylon | Gesenius, 93 |
| آرامی | בָּבֶל | بابِل | bābel | بابل؛ کشوری با مرزهای گوناگون، عمدتا شامل منطقه بین النهرین | Babylon, a country of varying limits, chiefly comprising Mesopotamia | Jastrow, 136 |
| سریانی | ܒܒܠ، ܒܒܝܠ | بُبِل، بُبیل | bobel, bobīl | بابل، درِ خدا | Babylonian, Bab-Il (the Gate of God) | PayneSmith, 34 |
| مندایی | babil | بابیل | بابل، (گاهی) بغداد | Babylonia, sometimes Baghdad | Macuch, 45 | |
| اکدی/آشوری | Bāb-ilu
bāb-ili |
لغتاً: دروازه خدا | Lit. gate of god | |||
| عربی | بابِل | شهر بابل، در منطقه بین‌النهرین | مشکور، ج1، ص51
Jeffery, 74 | |||